مرکز تحقیقاتی علوم اعصاب

الکتروانسفالوگرافی کمی (QEEG)

QEEG برخلاف EEG، به منظور بررسی کارکرد مغز (نه ساختار مغز) ابداع شده است، بنابراین از آن می‌توان در شناسایی و تشخیص اختلالات کژکنشی کارکرد مغز نظیر AD/HD، اضطراب، افسردگی، آلزایمر و … استفاده کرد. در این روش امواج مغزی حاصل از فعالیت قشر مخ بیمار (با استفاده از الکترودهای متصل به جمجمه) وارد کامپیوتر شده و با انجام یک سری عملیات ریاضی، این امواج به عدد و اعداد به نمودار یا تصویر تبدیل می‌شوند. شکل QEEG را در کنار سایر روشها تصویربرداری مغزی را نشان می‌دهد. امروزه می‌توان با مقایسه QEEG فرد بیمار با QEEG پایگاه‌داده‌های[۱] موجود (تحلیل‌های QEEG افراد بهنجار)،  نابهنجاریهای کارکرد مغز را شناسایی کرد و با تطبیق آن با الگوهای موجود، نوع اختلال را مشخص نمود.

همانگونه که گفته شد، QEEG فرد با افراد بهنجار مقایسه می‌شود. مفروضه زیربنایی چنین مقایسه‌ای این است که بیماریهای مختلف روانپزشکی، باعث ایجاد نابهنجاری‌های معناداری در مغز شده و تغییراتی را در QEEG به وجود می‌آورد (چابت و همکارانش، ۱۹۹۹ و ۲۰۰۱). ذکر این نکته ضروری است که باید در هنگام مقایسه، پارازیت‌ها (که اصطلاحاً آرتیفکت[۲] نامیده می‌شوند) کاملاً حذف گردند. از آنجائی‌که ترکیب طیفی فعالیت الکتریکی مغز با افزایش سن تغییر می‌یابد، بنابراین در هنگام مقایسه با جمعیت بهنجار، سن فرد و جمعیت بهنجار باید یکسان باشد.